به خودمون جواب بدیم لطفا
ما به انسان چگونه نگاه می کنیم ؟
اینجا این ما قابل تفکیکه ! شهرسازان ؟ و یا حاکمان ؟
تحقق مدل انسان در این زمان به دست چه کسیست ؟ و او انسان را از کجا و چگونه می شناسد ؟
شهرساز اگر به زندگی معتقد نباشد به طرح شهر موفق نمی شود (...)
بیایید تلاش کنیم به زندگی معتقد باشیم ، ( ببخشید شبیه وعظ شد اما ادامه میدهم!) بیایید اگر بی اعتقادیم و اگر زندگی را باور نداریم این بلایا را بر شهر تحمیل نکنیم... به دو چشم شهروندان...
رمز و موفقیت یک شهرساز برای طرح و برنامه ای می ریزه چیه؟
جز اینکه سعادت مخاطب ش رو دوست داشته باشه
به فکر موفقیت خودمون نباشیم.به فکر سعادت اون باشیم، غصه بخوریم برای مردم محله مون و شهر مان...
دلسوز...دل سوز...دل سوز... این طور موفق میشیم
سعادت مخاطب ات رو دوست داشته باشی و علاقه داشته باشی به شهرتش کاری نداری، طرح ات و برنامه ات برای هر محله ای باشه درست میشه...
مردم شهرات را دوست داری...!؟
بعضی ها رو می بینم الآن که دغدغه شون اینه که استاد دانشگاه و هیئت علمی، و یه پایگاه و شرکت و جایگاهی داشته باشند و تثبیت بشند و یه حقوقی بگیرند و یه اعتباری به دست بیارند!!
استاد دانشگاه شدن و هیئت علمی شدن بد نیستااااا،
اگر سر راهت قرار گرفت حتی لازم بود براش تلاش کنی اشکالی نداره ولی اینکه هیئت علمی شدن و استاد دانشگاه شدن رو نه برای خدمت به خلق نه برای عشق ساختن شهر جامعه، عشق برا خدمت آدم ها، جداگانه مستقلا برای اعتبار خودت درنظر بگیری دیگه حتی اون قلم ات و فکر برا طرح ات و برنامه ات نمیچرخه و دیگه نور نداره
کاری می تونی بکنی... بسم الله
به فکر سعادت اون باشیم
دلسوز...دلسوز...دلسوز...
